Op een mooie zomer dag afgelopen week fietste ik de gemeente uit naar het landelijke huis van een soort tante van mij. Het was een heerlijke fietstocht, over vrijliggende fietspaden en fietsbruggen. Daar aangekomen plukten we pruimen van twee verschillende pruimenbomen die daar ongestoord en onbespoten takken vol heerlijke pruimen hadden geproduceerd.
We zwommen voorzichtig met waterschoenen aan op een plek waar veel stenen lagen, en lagen op onze rug in het gras om op te drogen. Met een emmer vol vruchten fietste ik weer naar huis om thuis jam te maken van alles wat ik niet op tijd op zou krijgen. Wat een prachtige dag in het politieke reces.
Maar was het een dag zonder politiek? Zeker niet! Al die mooie fietspaden en fietsbruggen lagen er niet vanzelf. De plek voor de pruimenbomen was er niet geweest als het rafelrandje waar ze staan volgebouwd was. De takken hadden niet vol vruchten gehangen als we keuzes maken waardoor er steeds minder bijen zijn en we hadden niet in dat water kunnen zwemmen als er nog steeds zo veel rioolwater direct in geloosd werd als een aantal jaar terug.
Thuis aangekomen raapte ik, geïnspireerd door mijn tante die al het rondslingerend of drijvend afval wat ze ziet opraapt, een leeg colaflesje op uit de goot voor de deur en gooide het in de plastic container. De keuzes die we maken hebben zo veel effect. Niet altijd meteen, maar toch zeker in de toekomst.